അതിരാത്രം നടക്കുന്ന പാഞ്ഞാള് ഗ്രാമത്തിനരികിലൂടെ കടന്നുപോയി. സിനിമാക്കാരുടെ ഒരു വിശ്വാസമാണ് സിനിമയില് ഒരു സീനെങ്കിലും പാഞ്ഞാളില് വെച്ച് ഷൂട്ട് ചെയ്താല് ആ സിനിമ സൂപ്പര് ഹിറ്റാകും എന്ന്.
കിള്ളിമംഗലത്തുകൂടി പോകുമ്പോള് കിള്ളിമംഗലം പുല്പ്പായയേപ്പറ്റി ഓര്മ്മവന്നു. നാല്പതുവര്ഷം കഴിഞ്ഞാലും കേടുവരാത്തതും, പൂപ്പല് പിടിക്കാത്തതുമായ പുല്പ്പായ. യഥാര്ത്ഥ പുല്ല് ചേറില് പൂഴ്ത്തി സീസണ് ചെയ്തെടുത്ത് ഉണ്ടാക്കുന്നത്. പ്രകൃതിദത്ത നിറങ്ങള് മാത്രം ഉപയോഗിച്ച് നിറം കൊടുത്തെടുക്കുന്നു. ഇതിനായി പല നിറമുള്ള കല്ലുകള് പൊടിച്ച്, അരിച്ച് കുഴമ്പാക്കി എടുക്കുന്നു.
പണ്ട്, ഒരു വിരുതനായ കലാകാരനോട് ഏറ്റവും കനം കുറച്ച് ഒരു പായ നെയ്തുതരാന് പറഞ്ഞപ്പോള് അയാള് ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുത്ത പായ ചുരുട്ടിയപ്പോള്, അത്, ഒരു ഓടക്കുഴലിന്റെ ഉള്ളിലൂടെ കടത്താന് പറ്റിയത്രേ! എന്തൊരു കരവിരുതായിരുന്നിരിക്കും അന്നത്തെ പായനെയ്ത്തുകാരുടെ.
“അപ്പു ബനിയന് ഇട്ടിട്ടുണ്ടോ…?” അമ്മ ചോദിച്ചു.
“ഉവ്വ്…”
പേരാലിന്റെ ഇംഗ്ലീഷ് പേരെന്താന്നറിയോ അപ്പൂന്?”
“ബനിയന് ട്രീ…”
“മിട്ക്കന്! എന്താ അങ്ങനെ പേര് വരാന് കാരണം ന്നറിയോ…?”
“ഇല്ല്യാ….”
അമ്മ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.
വണ്ടി തോനൂര്ക്കരയും ചേലക്കരയും കടന്ന് ഓടിത്തുടങ്ങി. ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം സ്ക്കൂളുകളുടെ കാലത്ത്, മലയാളം മീഡിയത്തില്ത്തന്നെ പഠിപ്പിക്കുന്നതും പെണ്കുട്ടികള്ക്കായുള്ളതുമായ ലിറ്റില് ഫ്ളവര് കോണ്വെന്റ് എന്ന അപൂര്വ്വ സ്ക്കൂളും കടന്ന് വണ്ടി നീങ്ങി. പണ്ട്, പത്തുടി ഗ്രാമക്കാര് പഞ്ഞി വാങ്ങാന് വന്നിരുന്ന വഴികള്. കിടക്കയില് നിറയ്ക്കാന് നല്ല ശുദ്ധമായ പഞ്ഞി അവരില്നിന്നും ഇങ്ങോട്ട് വാങ്ങാനും കിട്ടുമായിരുന്നു.
അമ്മ കുട്ടികള്ക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുക്കുകയാണ്.
“ബനിയകള് എന്നൊരു വിഭാഗം ആളുകളുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പഴൂണ്ട്ട്ടോ. അവരടെ പ്രത്യേകതരം വേഷത്തില്പെട്ട ഒന്നായിരുന്നു ഈ ബനിയന്. ബനിയകള് ഇട്ടതായതുകൊണ്ട് ഇത് ബനിയനായി. വഴിവാണിഭമായിരുന്നു ബനിയകളടെ പ്രധാന തൊഴില്. നല്ല കച്ചവടക്കാരായിരുന്നു. അവര് പാത്രം, ആട്, കോഴി, പായ, ചട്ടി, വട്ടി, മൊറം, പലചരക്ക് തുടങ്ങി ഒരു ചെറിയ ചന്തതന്നെ ഒരുക്കും വഴിയോരത്ത്. അവര് ഇങ്ങനെ, ഒരു പ്രദേശം മുഴുന് കച്ചവടം ചെയ്യാന് തമ്പടിച്ചിരുന്നത് പേരാല് മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലായിരുന്നു. നല്ല തണുപ്പും കിട്ടും. പിന്നെ, കുട്ടികളെ നോക്കാന്, തൊട്ടില് കെട്ടാന്ള്ള സൗകര്യൂണ്ട്. അങ്ങനെ, ബനിയകള് തമ്പടിച്ച് തമ്പടിച്ച് ഈ മരത്തിന് ‘ബനിയന് ട്രീ’ എന്ന പേരും വന്നു.”